[یک شنبه 24 آذر 1398 | 20:0 | نويسنده: behnam.s]
|
|
[یک شنبه 24 آذر 1392 | 22:10 | نويسنده: behnam.s]
|
|
برایت خاطراتی بر روی این دفتر سفید نوشتم
که هیچکسی نخواهد توانست چنین خاطرات شیرینی را
برای بار دوم برایت باز گوید.
چرا مرا شکستی ؟چرا؟
اشعاری برایت سرودم
که هیچ مجنونی نتوانست مهربانی و مظلومیت چهره ات را توصیف کند
چرا تنهایم گذاشتی ؟چرا؟
چهره پاک و معصومت را هزار بار بر روی ورق های باقی مانده وجودم نگاشتم
چرا این چنین کردی با من ؟چرا؟
زیباترین ستارگان آسمان را برایت چیدم.
خوشبو ترین گلهای سرخ را به پایت ریختم.
چرا این چنین شد/؟چرا؟
من که بودم؟
که هستم به کجا دارم می روم؟
***********************************************************
وقتی که عاشقم شدی پاییز بود و خنک بود
تو آسمون آرزوت هزار تا بادبادک بود
تنگ بلوری دلت درست مثل دل من
کلی لبش پریده بود همش پره ترک بود
وقتی که عاشقم شدی چیزی ازم نخواستی
توقعت فقط یه کم نوازش و کمک بود
چه روزا که با هم دیگه مسابقه می ذاشتیم
که رو گل کدوممون قایق شاپرک بود ؟
تقویم که از روزا گذشت دلم یه جوری لرزید
راستش دلم خونه ی تردید و هراس و شک بود
دیگه نه از تو خبری بود ، نه از آرزوهات
قحطی مژده و روزای خوش و قاصدک بود
یادم میاد روزی رو که هوا گرفته بود و
اشکای سرخ آسمون آروم و نم نمک بود
تو در جواب پرسشم فقط همینو گفتی
عاشقیمون یه بازی شاید ، یه الک دولک بود
نه باورم نمی شه که تو اینو گفته باشی
کسی که تا دیروز برام تو کل دنیا تک بود
قصه ی با تو بودن و می شه فقط یه جور گفت
کسی که رو زخمای قلب من مثل نمک بود…………….
نمی بخشمت……………………….
******************************************
میخواهی بروی؟
خب برو…
انتظار مرا وحشتی نیست
شبهای بی قراری را هیچ وقت پایانی نخواهد بود
برو…
برای چه ایستاده ایی؟
به جان سپردن کدامین احساس لبخند میزنی؟
برو..
تردید نکن
نفس های آخر است
نترس برو…
احساسم اگر نمیرد ..بی شک ما بقی روزهای بودنش را بر روی صندلی چرخدار بی تفاوتی خواهد نشست
برو…
یک احساس فلج تهدیدی برای رفتنت نخواهد بود
پس راحت برو
مسافری در راه انتظارت را میکشد
طفلک چه میداند که روحش سلاخی خواهد شد
برو…
فقط برو…..
***************************************
حالا که دست هایت چتر نمی شوند
حالا که نگاهت ستاره نمی بارد
حالا که خانه ای برای ما شدن نداریم
از کاغذ شعرهایم اتاقی می سازم
تا آوار تنهایی بر سرت نریزد
و آرامش خیالت ، خیس اشک هایم نشود
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
چه قدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید
و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داد زل بزنی و
به جای اینکه لبریز کینه و نفرت شی ، حس کنی هنوزم دوسش داری
چه قدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش
همه وجودت له شده ….
چه قدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی
اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام نتونی بگی….
چه قدر سخته وقتی
پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی
تا نفهمه هنوزم دوسش داری …….
چه قدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی
و هزار بار تو خودت بشکنی و اون وقت آروم زیر لب
بگی : گل من باغچه نو مبارک
http://uint.net76.net/up/427426b8acd2.gif
[یک شنبه 24 آذر 1392 | 21:54 | نويسنده: behnam.s]
|
|
((قاصدک این نامه را با خود ببر ))
قاصدک از تو خبر آوردند!
که دلت خسته ز دیدار من است!؟
همه سرمای زمستان دیدم
تو فقط پیک بهارم بودی
قاصدک،پر پرواز تو را باد بچید!
که پیام دل ما را به آن کوچه رساندی دیشب!؟
تا به کی گوش به فرمان نسیم سحری؟
گر نداری دل عاشق لااقل آزاده باش!
گفته بودی دلخوشی خوشتر ز دل‌باختگیست!! دل مباز
گر دل ببازی خوشی دل را ز یادت میبرد؟!!
گفته بودم : آرزویم را به تو ای نارفیق!
راز دل را بر دل بیگانگان پنهان بدار ، من نگفتم؟؟
داد از این بیداد تو!!
چون دو هفته سال بهر انتظار یک خبر آسان نبود
قاصدک همخانه‌ای اینجا نبود قاصدک میخانه‌ها جای دل تنها نبود
جام می را من به خون دل همی پر کرده‌ام
آشیان دل به پابوس پیام آور نشست
بس که شلاقش زده آن نارفیق پایش شکست
قاصدک این رسم دلداری نبود
قاصدک این رسم دلداری نبود
دوش رفتم که سر کوچه ببندم تاج گل
گر تو آئی خستگی را سرکنی بر بام گل
لنگ لنگان آمدم بهر پیامت قاصدک
سر آن کوچه دگر بلبل بیچاره نبود!!
در سکوت دل خود زیر مهتاب بلبلک آنجا نبود
به قفس خندیدم که درش باز و پیامی بر جاست
خط این نامه به امضای تو بود!!
که دلت خسته شده از دل ما
قاصدک هر جا که هستی خوش نشین باش و بدان
ساده دل دل را به زلف یار میبازد چه خوش
http://uint.net76.net/up/427426b8acd2.gif
[یک شنبه 24 آذر 1392 | 21:20 | نويسنده: behnam.s]
|
|
[یک شنبه 24 آذر 1392 | 21:13 | نويسنده: behnam.s]
|
|
